இறக்கை ஞாபகம் -1

இறக்கை இதழ் நான் நடத்திய மூன்றாவது சிற்றிதழ்! நாற்பது இதழ்கள் வரை ஜெராக்ஸ் பிரதியாக 100 பிரதிகள் தமிழகம் முழுக்க இலவச பிரதியாக அனுப்பிக் கொண்டிருந்தேன். அது எழுத்தோடும் எழுத்தாளர்களோடும் தொடர்பு இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக மட்டுமே! சில சிற்றிதழ்கள் பரிமாற்றுப்பிரதிகளாக வீடு வந்து கொண்டிருந்தன. சமயத்தில் ஹரிகிருஷ்ணன் வீடு தேடி வந்த போது அதை அச்சில் கொண்டு வரும் யோசனையை சொல்கையில் நான் மறுக்கவில்லை! உங்களோடு என்கிற தலையங்கம் வாசகர்கள் மத்தியில் மிகவும் பேசப்பட்டது! அதற்கு காரணம் என் மொழி! உங்களோடு முன்னால் அமர்ந்து பேசிக்கொண்டிருப்பதான தொனி அதில் இயல்பாக இருந்தது. நன்றாக ஒரு இதழ் அனைவராலும் பேசப்படும் போது செத்து விடுவது நல்லது தான்.

 53 இதழ்கள் வந்த இறக்கை (எங்கு வேண்டுமானாலும் பறக்கும்) தன் புதை குழியை தேடிக் கொண்டது. பின்பாக எதை நோக்கி இப்படி சிற்றிதழ்களை நான் சிரமப்பட்டு செய்து கொண்டிருந்தேனோ அதை நோக்கி படியேறி விட்டேன்! இனி சிற்றிதழ் நடத்தும் எண்ணமும் என்னிடம் இல்லை! ஒன்று இப்போது தெரிகிறது! என்னை யாரும் சிறப்பாக எழுதுகிறான் என்று என் முந்தைய எழுத்தாளர் யாரும் குறிப்பிடவேயில்லை! எனக்கான சரியான விமர்சனத்தை கூட யாரும் முன் வைத்ததுமில்லை! அது பற்றியெல்லாம் கவலைப்பட்டதுமில்லை! எனக்கான போராட்டத்திலேயே வந்தவன் நான். எனக்கும் ஹரிக்கும் பயங்கர சண்டை. அதனால் தான் ஹரி மணல்வீடு என்று தனிப் பத்திரிக்கை ஆரம்பித்து ஓடி விட்டான், என்றெல்லாம் பேசினார்கள். ஒரே தமாஸ் தான்! 

பாதைகளை அடுத்தவர்க்காக திறந்து விடுதல் என்பதை சண்டை என்று பேசி இன்புற்றார்கள்! நான் ஆசைப்பட்டு என் மண்பூதம் சிறுகதை தொகுதியை என் எழுத்தாள முன்னோடிகளுக்கு அனுப்பி எங்காச்சும் எழுதுவார்கள் என்று ஆசைப்பட்டு காத்திருந்தேன். அவர்கள் மூச்சு விடாமல் ஒரு வருடம் கழித்து என்னிடம் பேசுகையில் சைக்கிளுக்கு பஞ்சர் ஒட்டீட்டு இருக்கேன் கோமு! அதுல கட்டுரை கொடுக்க வேண்டி இருக்குது! இதுல சிறுகதை ஒன்னு கொடுக்க வேண்டி இருக்குது...! பிரதிகளை நான் நண்பர்களுக்கு கொடுக்க ஆரம்பித்து விட்டேன்! இனி நான் தான் நண்பர்களின் புத்தகங்களுக்கு எனக்கு தெரிந்தவரையில் எழுத வேண்டும் என்ற நிலைக்கும் வந்து விட்டேன்!  ஒரு தனி மனித போராட்டம் நினைத்துப் பார்க்கையில் சந்தோசம் தான்!

000

Post Comment

நடுகல் நினைவலைகள் -1

எமது நடுகல் முதல் இதழ் ஆவணி 91ல் திருப்பூரில் இருந்து வெளிவந்தது. சர்ரியலிசம் சாம்பார்ரசம் கதைகள் எல்லாம் அதில் எழுதிப் பழகினேன். நண்பர்களின் ஒத்துழைப்பு இந்த இதழுக்கு இருந்தது. தமிழகம் முழுக்க படிக்கத் தெரிந்தவர்களுக்கு சும்மா  போஸ்ட் செய்தோம். முதல் இதழ் மூன்று ரூபாய். கோவை விஜயாவில் பத்து புத்தகம் கிடத்தினோம். அடுத்த மாத புத்தகத்தை கொண்டு சென்ற போது வேலாயுதம் காசுக்கு புத்தகம் எடுத்துக்கங்க! என்று அன்போடு சொல்லி விட்டார்.

முதல் ஆறு இதழ்கள் இத்தன பைசா என்று விலை போட்டிருந்தோம். பொறவு அது எதுக்கு சும்மா போடணும்னு விட்டுட்டோம். யூமா வாசுகி ஒருமுறை திருப்பூரில் அவர் நண்பரின் ஸ்கிரீன் ப்ரிண்டிங்கில் தங்கியிருக்கையில் குதிரை வீரன் பயணம் கொண்டு வந்தார். அவரை வைத்து ஒரு நடுகல் இதழ் அட்டை வடிவமைப்பு செய்தோம். அதற்கும் முன்பாக லாரி டியூப் வெட்டி அட்டை ஓட்டினவன் நான். அவைநாயகன் கடிதம் ஒன்றை சில்வர் இங்க்கில் கறுப்புத் தாளில் அச்சடித்துப் பார்த்தேன்.

பத்து இதழ்களுக்கும் மேலாக வந்த இதழ்கள் அனைத்திலும் தஞ்சாவூர் படைப்பாளிகள் களம் இறங்கி விட்டார்கள். அனைவரும் கவிஞர்கள். தஞ்சை ப்ரகாஷ் சந்தோச மிகுதியில் கவிதைக் கூட்டத்தையே அனுப்பி வைத்தார். ஒரே முறை நட்சத்திரன் நடுகல் வளர்ச்சி நிதி என்று நூறு ரூபாயை என் பாக்கெட்டில் தள்ளினான். அதை நான் பமீலா ஒயின்ஸில் ஓரமாய் நின்று காலி செய்தது பெருந்துறையில்! 23 இதழ்கள் வந்த இந்த சிற்றிதழ் பல வருடங்கள் கூடித்தான் அந்த எண்ணிக்கையை தொட்டது. இதழின் அளவுகள் யாரும் பைண்டு செய்து பாதுகாக்க முடியா வண்ணம் பல வடிவங்களில் வர நான் அச்சக தொழிலாளியாக இருந்ததே காரணம்!

தந்தையார் இறந்த பிறகு அவரின் கவிதைகளோடு நினைவஞ்சலி இதழாக வந்து தன் மூச்சை நிறுத்திக் கொண்ட இந்த சிற்றிதழ் தற்போது பதிப்பகமாக வளர்ந்து நிற்க நண்பர்களின் ஆதரவே காரணம்! நினைத்துப் பார்த்தல் என்பது எப்போதுமே சுகமானது தான்!

000

Post Comment

கல்குதிரை இதழ் வழி!

கல்குதிரை முதல் இதழை என் தந்தையார் அமரர் முத்துப்பொருணனுக்கு பத்துப் பிரதிகள் அனுப்பி வைத்திருந்தார் கோணங்கி. ஆண்டு 89. தனியிதழ் விலை ஐந்து ரூபாய் தான். பிரதிகள் சிலவற்றை விற்றுத்தருமாறு கடிதம் இருந்தது. என் தந்தையார் அவற்றை யாரிடம் கொடுத்தார்? கோணங்கிக்கு பிரதிகளுக்கான பணம் அனுபினாரா? இவைபற்றி தெரியாது. பின்னர் கல்குதிரை இரண்டாவது இதழ் ஒரு பிரதி வந்து சேர்ந்தது. எனக்கு ரிசல்ட் தெரிந்து விட்டது. மூன்றாவது இதழ் நாட்டுப்பூக்கள் சுயம்புலிங்கத்தின் படைப்புகளை தாங்கி வந்தது. பின்னதாக கல்குதிரை வீடு வருவது நின்று போகவே தந்தையார் கோவை விஜயாவில் நுழைந்து  எண் வரிசைப்படி சேகரம் செய்தார். ஆப்பிரிக சிறப்பிதழில் இருந்து நான் அதை வாங்க ஆரம்பித்து விட்டேன்.

கல்குதிரை 10 தற்கால உலகச் சிறுகதைகள் என்று 92-ல் 50 ரூபாய் விலையில் வெளியிட்டது. அச்சமயத்தில் என் தினக்கூலியே 20 ரூபாயாக இருந்திருக்க வேண்டும்.  ஆசை யாரை விட்டது? 28 உலகக் கதைகள். எல்லாப் பெயர்களும் எனக்கு புதிதாக இருந்தது. எல்லா நாட்டு கதைகளும் கிட்டத்தட்ட இடம்பெற்றிருந்தன அதில்.  மயானத் தங்கம்- அன்னாபாவ் சாத்தே மராட்டிய தலித் எழுத்தாளர்களில் முக்கியமானவர். எஸ்.வி.ராஜதுரை, வ.கீதா மொழிபெயர்ப்பில் வந்த சிறுகதையை மிரட்சியோடு படித்த ஞாபகம்! இன்னமும் பல கதைகள் படிக்காமல் இருப்பது இப்போது தான் தெரிகிறது. அதற்குள் காப்ரியேல் கார்சியா மார்க்குவஸ் சிறப்பிதழ் என்று கல்குதிரை 12 வேறு. ஆண்டு 1995. விலை 100.  போங்கப்பா நீங்களும் உங்க இலக்கியமும் என்று முடிவெடுத்த பிறகு என் தந்தையார் எங்கிருந்தோ கவ்வி வந்து விட்டார். ஒரு நூற்றாண்டு கால தனிமை வாசம்  நாவலில் சிறுபகுதியும் அவரின் படைப்புகள் பலவும் வந்திருந்தது. தெரிந்தோ தெரியாமலோ என் படைப்பு எழுச்சிக்கு உறுதுணையாய் இருந்த கல்குதிரை இதழ்களை நான் எடைக்கு போடாமல் பைண்டு செய்து வைத்திருக்கிறேன்.

சமீபத்திய கல்குதிரை இதழ்கள்  எல்லாமே மிரட்டல்!

000

000

Post Comment

வரலாற்றின் கதைகள்!

முட்டையில இருந்து கோழி வந்துச்சா? கோழியில இருந்து முட்டை வந்துச்சா? மனுசனைக்கூட குரங்குல இருந்து வந்துட்டதா சொல்லிட்டாங்க! மேலே உள்ள கோமாளித்தனக் கேள்வியை சினிமா கூட தத்தெடுத்துக் கொண்டது முன்பாக! இந்த புத்தகத்தின் மூல ஆசிரியருக்கு சிறுவயது முதல்க் கொண்டே கேள்விகள் தான். பண்டைய மனிதர்களின் வாழ்க்கை குறித்து ஏகப்பட்ட கற்பனைகள். கேள்விகளுக்கான விடைகளை ஆசிரியரிடமோ, ஆய்வாளர்களிடமோ  கிடைத்து விடும். இந்தப்புத்தகம் உண்மை மற்றும் கற்பனைகளின் கலவை என்று முன்பாகவே குறிப்பிட்டு விடுகிறார் ஆசிரியர். போக, கதை மாந்தர்கள் கற்பனை தான் எனினும் அறிவியல் பூர்வ வரலாற்று உண்மையோடு விடைகாண முயன்றதாகவும் முகப்பில் சொல்கிறார் த.வெ.பத்மா.

தமிழில் ஜே.ஷாஜஹான் மொழிபெயர்த்திருக்கிறார். சிறுவர் முதல் பெரியோர் வரை மிக எளிதாக வாசிக்கும்படியான சரளமான மொழிபெயர்ப்பு இது. புத்தகத்தில் ஒவ்வொரு கதைகளையும் ஓவியங்கள் அலங்கரிக்கின்றன. மூலநூலில் ஓவியங்கள் இருந்தனவா என்பது தெரியவில்லை. ஓவியங்கள் பிஞ்சு விரல்களால் வரையப்பட்டன போன்ற அமைவில் உள்ளன. அது அழகும் கூட! (ஓவியங்கள் - பி.சரவணன் )கி.மு-வில் இரண்டு கதைகள் நடப்பதாகவும், கி.பி-யில் எட்டு வித கதைகள் நடப்பதாகவும் ஒரு முழுத் தொகுதி அமைந்திருகிறது.

மனிதன் நாயை எப்போது ஏன் எப்படி தன்னோடு இணைத்துக் கொண்டான்? நாய் ஏன் மனிதனோடு நட்பு பாராட்டுகிறது? என்ற கேள்விக்கு பதிலாக முதலாக வேட்டையாடச் செல்லும் வாலிபன்  வனத்தில் சந்திக்கும் நிகழ்வுகள் மூலம் பதில் சொல்கிறார். தவிர கதை சொல்லும் முன்பாக முன்னோர்கள் வேட்டையாடிகளாகத்தான் திரிந்து பின் குழுக்களாக வாழத் துவங்கினர் என்பதை அனுமானிக்கத்தான் முடிகிறதாகவும். குழுவில் முழு மனிதனாக தன்னை நிரூபிக்க இளைஞர்கள் சாகசம் செய்ய வேண்டியிருந்தது. அத்தகைய முயற்சியில் சென்ற இளைஞனின் கதை என்ற விளக்கமும் கொடுக்கப்படுகிறது.

நகரத்தில் ஒரு கிராமத்தான் கதை கி.மு. 2300 -ல்! சிந்துச் சமவெளி நாகரிகம் வளமுற்று விளங்கிய சமயத்தில் அவர்கள் எழுத்துகளை வாசித்தறிய முடியாததால் அந்நாளைய வாழ்வை அறிய சிக்கலாக இருக்கிறது. யூகத்தின் அடிப்படையில் நகரமும் கிராமமும் இருக்கிறதாக வைத்து மொகஞ்சதாரோ நகருக்கு கிராமத்திலிருந்து சிறுவன் தன் தந்தையோடு சென்று வருவதாக கதை பின்னப்பட்டிருகிறது. ஒவ்வொரு கதைகளுக்கான குறிப்புகள் இவை தவிர புத்தகத்தின் பக்கங்களில் இது வரையிலான அகழ்வாராய்ச்சி முடிவுகள் பொடி எழுத்தில் கதைகளை ஒட்டியே வருகின்றன.

பின் வரும் கதைகள் அனைத்தும் கி.பி என்பதால்  வரலாற்றுத் தகவல்களோடு குறிப்புகள் தொடர்கின்றன. இந்தியாவில் கிரேக்கர்கள் ‘யவனர்கள்’ என்று அழைக்கப்பட்டனர்.  யவனர்கள் இந்தியப்பெண்களை மணந்தனர். அத்தகைய கலப்பின தம்பதியினரின் மகன் அகாசிலஸ். அகாசிலஸ் ஒரு சிற்பி! உயர் குலத்தவரின் மகன் இவனை ‘உன் நாட்டுக்குப் போ, பூனைக்கண் யவனா!’ என்றே வசை பொழிகிறான். இருவருக்கும் சண்டையும் நடக்கிறது. அகாசிலஸின் தந்தை வந்து இருவரையும் பிரித்து விடுகிறார். அகாசிலஸ் தன் தந்தையிடம் கேட்கும் கேள்வி.. ‘என் தேசத்தில் நான் ஒரு அந்நியனாக உள்ளேன். உங்களால் எப்படி புன்னகைக்க முடிகிறது?’ தந்தை அவனுக்கு விளக்கங்கள் சொல்கிறார். ‘அன்பை மறந்த கலைஞனால் எப்படி புத்தபிரானை செதுக்கிட முடியும்?’ முடிவில் சுபமாக முடியும் இச்சிறுகதை ஒரு காலகட்டத்தையே தன்னுள் புதைத்து வைத்திருக்கிறது.

கதைகள் நீதிகளை சொல்லி முடிப்பது போன்று அமையப் பெறலாம். அல்லது கதைகள் கதைகளாகவே கூட முற்றுப் பெறலாம். இந்தத் தொகுப்பு வரலாற்றின் தகவல்களை தன்னுள் வைத்துக் கொண்டு பல காலகட்டங்களை சிறுவர்களை வைத்து சொல்கிறது சிறுவர்களுக்காக! தமிழில் சிறுவர்களுக்கென வந்த புத்தகங்களில் இது மிக முக்கியமான புத்தகமாகப் படுகிறது. ஒவ்வொருவர் இல்ல நூலகத்தில் இருக்க வேண்டிய முக்கியமான புத்தகம்!

இந்த புத்தகத்தை என் கிராமப் பள்ளிக்கு கொடுத்து விடுகிறேன்!

கனவினைப் பின் தொடர்ந்து..
எதிர் வெளியீடு - பொள்ளாச்சி. பேச : 04259 226012 - விலை : 100.

0000

Post Comment

இரண்டு பழைய புத்தகங்கள்!

கலைக்க முடியாத ஒப்பனைகள் என்கிற சிறுகதை தொகுப்பு வண்ணதாசனின் முதல் சிறுகதை தொகுப்பு. இது எப்படி எடைக்கு போடாமல் விட்டேன் என்றால் இதன் தயாரிப்புக்காக! பிருந்தாவனம் அச்சகம் சேலத்தில் பரந்தாமன் அவர்களால் வெகு சிரமத்திற்கிடையில் நடத்தப்பட்டு வந்தது  எழுபதுகளில். அவர் ஃ என்கிற சிற்றிதழை கொண்டு வந்தவர். லினோ கட், வுட் கட் என்கிற வகைகளில் ஓவியங்களை கீறி ட்ரெடில் மிஷினில் அச்சடித்து புது விதமாக அவர் தன் இதழ்களை கலை நயத்துடன் கொண்டு வந்தார். அக் பிரதிகள் எடைக்கு போட்டாகி விட்டது. இருந்தும் அதன் கடைசி இதழ் அவரது துக்ககரமான இலக்கிய தாகத்தை பேசி வந்த இதழ் கைவசம் கிடக்கும். பஞ்சம் பிழைக்க போகிறேன் என்று அதில் கடைசியாக குறிப்பிட்டிருந்தார். ஃபரந்தாமன் என்றே அழைக்கப்பட்டவர். எனது நடுகல் இதழில் லாரி டியூப்பை கீறி வெட்டி ஓவியமாக்கி அதை ட்ரெடில் மிஷினில் ஏற்றி சில ஓவியங்கள் செய்து ஓட்டி கொண்டு வந்தேன். அக்காலகட்டத்தில் ப்ளாக் தயாரிப்பு செலவுகள் அதிகம் என்பதால் இப்படியான முயற்சிகள் சிற்றிதழ்களில் நடந்தேறின. அஃ இதழ் இவைகளுக்கெல்லாம் ஒரு வழிகாட்டி!

கலைக்க முடியாத ஒப்பனைகள் 1976 பிப்ரவரியில் வந்த புத்தகம். இந்த தயாரிப்புக்கு பரந்தாமன் டெல்லியில் பரிசு பெற்றார்.  வண்ணதாசன் இந்த புத்தகத்தை கண்ணில் பார்ப்பதற்குள் பொறந்த நாள் கண்டு விட்டதாக (அப்படித்தான்) கூறுகிறார் தன் கடிதங்கள் வாயிலாக! இருவருக்குமான கடிதப் போக்குவரத்து பெருந்தன்மையாக நடந்திருக்கிறது புத்தகம் கைக்கு வரும் காலம் வரை. தயாரிப்புக்கு 2 வருட காலங்கள் ஆகியிருக்கிறது.  பரந்தாமனின் ஒரு வார்த்தை.. “எனக்கு பசித்துக் கொண்டே இருக்கிறது’’.  ஒன்றை இப்போது கவனிக்கிறேன். புத்தகத்தில் பக்க எண்களே இல்லை! இருந்தும் அப்போதைக்கு இது பெரிய விசயம் தான். 

000

ரமேஷ் : பிரேம் என்ற பெயருக்கு அவர்கள் தாவும் முன்பாக ப்ரேதன் : பிரேதா என்கிற பெயரில் எழுதிய முதல் நாவல். கிரணம் வெளியீடு 1992. சமயத்தில் கிரணம் சிற்றிதழ் வாசகர்களை மிரட்டிக் கொண்டே வந்தது!  விசயம் என்னவென்றால் உள்நுழைந்து வாசிக்க இன்னமும் தடுமாறிக் கொண்டிருக்கிறேன் என்பது தான். ஆனால் ஒரு கவர்ச்சி இருக்கிறது இந்தப் புத்தகத்தில். அதாவது வாசிக்க முயற்சி எடுக்கச் சொல்லி கூப்பிட்டுக் கொண்டேயிருக்கிறது.  நாவலில் வரும் கவிதைகள் தான் எனக்கு ஒரு வித ஒவ்வாமையை தந்து கொண்டே இருக்கிறது!  கபாலம், பிரக்ஞை, மூர்ச்சை, கருதிரவம், சூன்யம், அரூபம்,ஜீவ நிணம், பிம்பங்கள், சூன்யக் குமிழிகள், ஆதி புலம்பல், அணுவின் உட்சிதை, உருவுகளின் உலகில், இப்படி வார்த்தைகள் வார்த்தைகள் வார்த்தைகள்!! இதன் இரண்டாவது பதிப்பு வந்ததா?

1985ல் ஆக்கம் செய்யப்பட்டு மறு ஆக்கம் 90ல் ஒருமுறை என்ற குறிப்பு காணக்கிடைக்கிறது!

000

Post Comment

இனிய உதயம் செவ்வி 2015 பிப்ரவரி

வா.மு. கோமு என்கிற பெயரில் எழுதிவரும் வா.மு. கோமகன், ஈரோடு மாவட்டம், 

வாய்ப்பாடி என்னும் சின்னஞ்சிறு கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர். கடந்த பதினைந்து 

ஆண்டுகளாகப் பல்வேறு சிற்றிதழ்களில் இருநூறுக்கும் மேற்பட்ட சிறுகதைகளை

எழுதியிருக்கும் இவர், மண்ணின் மொழியுடன் நவீன மொழியைக் கலக்கிறவர். 

சர்ச்சைக்குரிய எழுத்தாளராகவும் பார்க்கப்பட்டுவருகிறார் வா.மு. கோமு.               

வா.மு. கோமு இதுவரை "கள்ளி', "சாந்தாமணியும் இன்னபிற காதல் கதைகளும்', "எட்றா

வண்டியெ', "மங்கலத்து தேவதைகள்', "57 ஸ்னேகிதிகள் சினேகித்த புதினம்', "மரப்பல்லி', 

"நாயுருவி', "சயனம்', "ரெண்டாவது டேபிளுக்கு காரப்பொரி', "சகுந்தலா வந்தாள்' 

என்கிற பத்து நாவல்களும்.. "மண்பூதம்', "சேகுவேரா வந்திருந்தார்', "தவளைகள் குதிக்கும் 

வயிறு', "பிலோமி டீச்சர்', "என்னை மரணத்தின் வருகை என்கிறார்கள்', "ஒரு பிற்பகல் 

மரணம்' என்கிற சிறுகதை தொகுப்புகளும் தமிழுக்குக் கொடுத்திருக்கிறார். "சொல்லக் 

கூசும் கவிதை' என்கிற கவிதைத் தொகுப்பும் வெளிவந்திருக்கிறது.  அவரை "இனிய 

உதய'த்திற்காக நாம் சந்தித்தபோது...

சமீபத்தில் உங்கள் சிறுகதைகளை அதிகம் பார்க்கமுடியவில்லையே! ஏன்?

கடந்த வருடம் முழுமையாக நான் சிறுகதைகள் என்று நான்கு கதைகள் மட்டுமே

எழுதினேன். அவை பத்திரிகையில் வெளிவந்தன. அதற்குக் காரணம் நான், 

நாவல் எழுதுவதில் கவனம் செலுத்தியமையால்தான். சென்றவருடம் ஆகஸ்டு ஈரோடு

புத்தகத் திருவிழாவுக்கு என் ஐந்து புத்தகங்கள் பதிப்பகங்கள் வாயிலாக 

வெளிவந்தன. அவற்றில் மூன்று புத்தகங்கள் நாவல்கள். சொல்ல வேண்டிய 

விசயங்களை விரிவாய்ப் பேச நாவல் என்கிற களம் தேவையாய் இருக்கிறது. 

எழுத்தாளர்களின் மனநிலை மாறிக் கொண்டேதான் இருக்கும். நாவல் என்கிற 

வடிவம் திடீரென சலிப்பை உருவாக்குகையில் சிறுகதை, கவிதை என்கிற மற்ற

வடிவங்களுக்குத் தாவிவிடுவார்கள். என் தற்போதைய மனநிலை யில் மீண்டும்

சிறுகதை எழுதுவதில் ஆர்வம்வந்து அதில் இறங்கிவிட்டேன். எழுத்தை நான் 

காதலித்துக்கொண்டேயிருப்பதால் இந்த மாற்றங்கள் நடந்துகொண்டேயிருக்கும். வடிவ 

மாற்றங்கள் ஒரு பிரச்சினையல்ல!

நீங்கள் எழுதத்தொடங்கியது எப்போது? உங்கள் பின்னணி பற்றிக் கூறுங்கள்?

85-லேயே நான் எழுதிப் பழக ஆரம்பித்து விட்டேன். எழுதிய முதல் சிறுகதை இன்றும்

ஞாபகம் இருக்கிறது. கடைவீதியில் கூரான கத்தியை பதம் பார்த்து வாங்கிச் செல்வான்

ஒருவன். படிப்போருக்கு வீடு சென்றவுடன் மனைவியைக் கொன்றுவிடுவானோ என்று

தோன்றும்விதமாக நகர்த்திச் சென்று, அவன் வீடு சென்று பொம்மை ஒன்றைக் 

குத்திக்கிழித்து வீசுவான். குழந்தை ஆசையில் மனைவி பொம்மை வைத்துக்கொண்டு 

முத்தம் கொடுத்த படியே இருப்பது இவனுக்குப் பிடிக்காததால்! நண்பர்கள் அருமை 

என்றார்கள்.

அப்பா முத்துப்பொருநன் கவிஞர். ஏராளமான புத்தகங்கள் அவர் சேமிப்பில் இருந்தன.

டேபிள்மீது கிடக்கும் "பிரக்ஞை', "கசடதபற', "ஃ' இதழ்களைப் புரட்ட ஆரம்பித்தேன்- 88-ல்.

ஒன்றும் புரியாது. கதைகள் தென்பட்டால் வாசித்துவிடுவேன். கல்லூரி சென்ற சமயம்

"ஆனந்த விகடன்' வாசகன். பட்டுக்கோட்டை பிரபாகரின் 

"தொட்டால் தொடரும்'  தொடரைக் கிழித்து பைண்டு

செய்தேன். எனது முதலும் கடைசியுமான பைண்டிங் அது.

பதிப்புத்துறையிலும் கால்வைத்திருக்கும் நீங்கள் ’நடுகல்’ 

என்கிற பதிப்பகத்தை துவங்கி புத்தகங்கள் 

கொண்டுவருகிறீர்கள். எழுத்தாளர்கள் ஏன் பதிப்புத்

துறையை தேர்ந்தெடுக்கிறார்கள்?

பதிப்புத்துறையில் எழுத்தாளர்கள் கால் வைப்பது

ஆரோக்கியமான விசயம்தான். எழுத்தாளர்களுக்கான 

வாசகர்கள் அதிகரிக்கவும், புத்தக விற்பனையை 

மையப்படுத்தியுமே பதிப்பகங் கள் இயங்குகின்றன. 

எழுத்தாளர்கள் எழுதும் புத்தகங்களுக்கான ராயல்டியின் 

சதவிகித தொகை குறைவாக இருக்கிறது. தவிர புத்தகங்கள் எந்த அளவு

விற்பனையாகின்றன? என்ற தகவல் எதுவும் எழுத்தாளனுக்கு தெரியவருவதும் 

இல்லை. வேறு தொழிலில் இருக்கும் எழுத்தாளர்கள் ஒரு புத்த கத்தை எழுதினோமா.. 

கொடுத்தோமா.. வந்துச்சா.. சரிவிடு என்ற மனநிலையில் இருக்கிறார்கள். முழுநேர 

எழுத்தாளர்கள் அப்படி இருக்க வாய்ப் பில்லை. தமிழில் இலக்கியம் என்ற

வகைமை ஐநூறு பிரதிகளில்தான் நிற்கிறது. இதை அதிகப்படுத்து வதற்கான 

வழிவகைகளை முயற்சித்து தோற்றும் போய்விட்டார்கள்.

கால வளர்ச்சியில் புத்தகங்களை அச்சிடுவதற்கான தொகையும் குறைந்திருக்கிறது

. ஆன்லைனில் புத்தக விற்பனை வந்துவிட்டது. இந்த வளர்ச்சியை எழுத்தாளர்கள் 

முடிந்தமட்டிலும் பயன்படுத்திக் கொள்ள முயற்சிப்பது தவறில்லை. ‘நடுகல்’ பதிப்பக 

வாயிலாக தஞ்சை ப்ரகாஷின் "கள்ளம்'’ கொண்டு வந்திருக்கிறோம். தவிர திறன்வாய்ந்த

 இளம் எழுத்தாளர்களுக்கான களமாக ‘நடுகல்’ பதிப்பகம் செயல்படும். 

இலக்கிய உலகில் சமீபத்தில் பெருமாள் முருகனின்‘"மாதொருபாகன்'’ நாவல்மீது 

பலத்த சர்ச்சை எழுந்திருக்கிறதே?

இது கொங்கு மண். இங்கு ஆர். சண்முகசுந்தரம் என்கிற படைப்பாளி மட்டும் முன்பு

இலக்கிய உலகில் பேசப்பட்ட எழுத்தாளர். அடுத்ததாக சி.ஆர். ரவீந்திரன், சூரியகாந்தன்

போன்ற படைப் பாளிகள் மண்ணின் எழுத்துக்கு சொந்தக்காரர்களாக இருந்தார்கள்.

இவர்களைத் தொடர்ந்து இந்த மண்ணில் இலக்கிய உலகில் பேசப்பட்ட எழுத்தாளர் 

பெருமாள்முருகன். இலக்கியத்தின் எல்லா வடிவங்களிலும் தொடர்ந்து இயங்கி வந்தவர். 

திருச்செங்கோடு தொடர்பான கள ஆய்வு ‘"மாதொருபாகன்'’ என்கிறார். கள ஆய்வுகளை

கட்டுரை வடிவிலேதான் நாம் பார்த்துப் படித்திருக்கிறோம். நாவல் வடிவில் கதையாகச்

சொல்கிறார். இந்த மண் கடவுள் நம்பிக்கையின்மீது தீராத பற்றுக்கொண்டது. ஒவ்வொரு

குலத்திற்கும் ஒவ்வொரு குலதெய்வம். கோவில் அமைக்க வசதியில்லாத குலம்கூட

குறிப்பிட்ட நாளில் ஒன்றுகூடி மரத்தடியில் அமர்ந்திருக்கும் சாமிக்கு பூஜை, பொங்கல்,

படையல் என்று இட்டுப் போவார்கள். கள ஆய்வுகள் யாரையும் காயப் படுத்தக்கூடாது

 தான்.

"எழுத்தாளன் செத்துவிட்டான், அவன் படைப்புகளை திரும்பப் பெற்றுக் கொள்கிறான்!' 

என்று அவர் அறிவித்துவிட்டு ஒதுங்கிச்சென்றது பெரும் தவறு! அதை முகநூலில் அவர்

போட்டு விட்டுச் சென்றதுதான், மற்றைய படைப்பாளி களுக்கு ‘என்ன இது? என்ன 

நடக்கிறது?’ என்ற கேள்விகளை உருவாக்கி அவருக்கு ஆதரவான கரங்கள் கூடின. 

திருச்செங்கோடு அவர் சொந்த ஊர். உள்ளூரில் மன்னிப்பு கேட்டுக்கொண்டு எழுத்தே 

வேண்டாம் என்று முடிவுசெய்ததும், பிழைப்பே போதும் என்று முடிவுசெய்ததும் அவரது

சொந்த விசயமாகி இருக்கும்.

 

பெருமாள்முருகன் இப்பிரச்சினைகள் முடிந்து எழுதவந்தாலும் அது அவரது 

எழுத்தாக இனி இருக்காதுதான். இப்பிரச்சினையால் நான் சொல்ல வருவது திரும்பத்

திரும்ப ஒன்றேதான். இனி இந்த மண்ணில் இலக்கியத்தில் ஒரு படைப்பாளி 

காத்திரமாய் வெளிப்பட வாய்ப்பே இல்லை! அது போக முன்பே சொன்னாற்போல

முன்னூறு, நானூறு பிரதிகள் விற்கும் இலக்கியச் சூழலில் ஆய்வு நாவல்கள்

என்றால் மட்டும் நூறு பிரதிகள் அதிகம் விற்றுத் தீர்ந்துவிடுமா? கலைகளுக்கான

ஆய்வு மையம் ஆவணங்களை சேகரித்து எதை இந்த காலத்துக்குச் 

சொல்லப்போகிறது? 

பிரச்சினைகள் நடப்பதும் நல்லதுதான். வேறு கதவுகளும் திறக்கின்றன. பச்சோந்திகள்

இடத்திற்கு தக்கதாய் வர்ணத்தை மாற்றிக்கொள்ள வல்லவை. இடம் அப்படியாய் 

இருக்கையில் வர்ணங்களை எப்படியேனும் பூசி வாழ்வதும்கூட வாழ்க்கைதான். போக 

கோழைத்தனம் என்பது எல்லாருக்கும் அமைந்துவிடுவதும் இல்லை! ஒருசிலர் 

வரலாற்றில் மறக்கப்படுவதும், மறக்கடிக்கப்படுவதும் நடப்பது ஆடிக்கு ஒருமுறையும்

அமாவாசைக்கு ஒருமுறையும் தான்.

சினிமா துறை எப்படி இருக்கிறது? நீங்கள் ஏன் அத்துறைக்கு வர 

முயற்சிக்கவில்லை?

சிறுநகரங்களில் இன்று தியேட்டர்கள் பொருள்களைக் கிடத்தும் குடோன்களாகவும்,

காம்ப்ளெக்ஸ்களாகவும் மாறிவிட்டன. முடிந்தது சினிமா என்றார்கள். அப்படியெல்லாம்

இல்லை என்பதுபோல அதன் வளர்ச்சி மிகப் பிரம்மாண்டமாய் இருக்கிறது. குறுநகரில்

தொழில் ரீதியில் வெற்றி பெற்றவர்கள்கூட தயாரிப்பாளர் களாய் மாறிவருகிறார்கள்.

எத்தனையோ சிரமப்பட்டு தவித்த உதவி இயக்குனர்கள் பலருக்கும் நம்பிக்கை

வெளிச்சம் கிட்டியிருக்கிறது. 

குறைந்த பட்ஜெட்டில் வரும் பொழுதுபோக்குப் படங்கள் பார்வையாளர்களை

 மகிழ்ச்சிப்படுத்து வதில் தோற்றுப்போவதேயில்லை. ஒரு படம் செய்வது குதிரைக் 

கொம்பாய் இருந்த காலம் மலையேறி விட்டது. இயக்குனர்கள் ஒரு வாரத்திற்கு எல்லா

ஊர்களிலும் தியேட்டர்கள் கிடைத்தால் போதும் என்ற பார்வைக்கு வந்துவிட்டார்கள்.

திரைத்துறையில் எழுத்தாளர்களுக்கான பணி, வசனப் பகுதி மட்டும்தான். அதை 

சிறப்பாக செய்து எழுத்தாளர்கள் ஜெயமோகன், நாஞ்சில்நாடன், எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் 

பெயரும் அடைந்திருக்கிறார்கள். நானும் உள்ளே வந்துவிட்டேன். ஆவலுடன் காத்தும் 

இருக்கிறேன் மற்ற இயக்குனர்களிடமிருந்து வாய்ப்பையும்.

இலக்கியச் சூழல் ஆரோக்கியமாக உள்ளதா?

சிற்றிதழ்கள் ஒரு காலத்தில் இலக்கிய மேம்பாட்டிற்காக அயராது பணியாற்றின. 

அவற்றின் பணியை இன்றும் வாசகர்கள் பதிவுசெய்தபடிதான் இருக்கிறார்கள்.

தஞ்சாவூரிலிருந்து இன்றும் வந்துகொண்டி ருக்கும் "சௌந்தர சுகன்' சிற்றிதழின் பணி

என்னை மலைக்கவைக்கிறது. அது தனி மனிதனின் இலக்கிய தாகம். சுகன் கண்டறிந்த

படைப்பாளி நான். அவர் தன் இதழில் எனக்கு சுதந்திரத்தைக் கொடுத்தார். அந்த 

சுதந்திரத்தை இன்று வரை என் எழுத்தில் பயன்படுத்துகிறேன். அந்த இதழ் 

இல்லையெனில் வா.மு. கோமு இன்று தொழிலாளியாகவோ, வியாபாரியாகவோ

காணாமல் போயிருப்பான். 

இன்று முகநூலின் வருகையால் சிற்றிதழ் களின் எண்ணிக்கை குறைந்து போய்விட்டன.

எழுதப்படும் கவிதைகள் உடனடியாக முகநூலில் அரங்கேறுகின்றன. விருப்பங்களும் 

கருத்துகளும் உடனுக்குடன் பார்க்கையில் கவிஞன் அப்பாடா! என்று மனநிம்மதியடைந்து

விடுகிறான்.

அடுத்து என்ன எழுதிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள்? செய்யப் போகும் பணிகள் என்ன?

ஐம்பது சிறுகதைகள் இந்த வருடம் என்னால் எழுதி முடிக்கப்பட வேண்டும் என்பதுஒரு 

கணக்கு! அது நிச்சயம் நடந்தேறிவிடும். முடியாதவற்றைப் பற்றி நான் பேசுவதேயில்லை

."நடுகல்' வெளியீடுகளை சிறப்பான வகையில் சந்தைப் படுத்துவது பற்றி யோசித்துச்

செயல்பட வேண்டும்.

படைப்பாளிகளின் சண்டைகள், சச்சரவுகள் பொதுவெளிக்கு வருகையில் என்ன 

மாதிரி யோசிக்கிறீர்கள்?

படைப்பாளிகளுக்குள் இதுகாலம் வரை கருத்துரீதியான சண்டைகள், ஆளைக் கண்டால்

ஒதுங்கிச் சென்றுவிடுவது என்றெல்லாம் நடந்து வந்தன. முகநூல் வந்தபிறகு 

எல்லாரும் எழுத்தாளர்களோ என்ற ஐயம்வேறு எழுத்தாளர்களுக்கு வந்துவிட்டது. 

நினைத்த மாத்திரத்தில் முகநூலில் சண்டையை ஆரம்பித்து விடுகிறார்கள். 

எழுத்தாளர்கள் என்றால் ஏதோ கொம்பு முளைத்தவர்கள் என்ற பிம்பமெல்லாம் உடைந்து

நொறுங்கியிருக்கிறது. எழுத்தாளன் தன்னை நிரூபித்துக் கொள்ள பெரும் படைப்புகளை

உருவாக்க வேண்டிய சூழலுக்குத் தள்ளப் பட்டிருக்கிறான்.

படைப்பாளிகளின் சண்டைகள் மதுக்கூடங்களில் துவங்கிவிடுகிறது! இது முகநூல் 

வழியாக வெளியேவருகிறது.  இது எந்தவிதத்திலும் ஆரோக்கியமான நிகழ்வல்ல.

யானை தன் தலையிலேயே மண்ணை வாரித் தூற்றிக்கொள்ளுமாம். அந்தப் 

பழமொழிதான் நியாபகத்திற்கு வருகிறது. வாசகர்கள் எழுத்தாளர்களை ரொம்பவே 

மதிக்கிறார்கள். அந்த மதிப்பை கெடுத்துக்கொள்ளும் வகையில் படைப்பாளர்கள் 

நடந்துகொள்ளலாமா? இதுதான் என் ஆதங்கம். கதை, நாவல்களில் வருகிற கேரக்டர்கள் 

சரியில்லை என்றால் கொதிக்கும் சமூகம், இப்படிப்பட்ட எழுத்தாளர்களின் கேரக்டர்களைப்

பார்த்தால், கூர்ந்து கவனித்தால் என்ன ஆகும்? ஏன் இதைச் சொல்கிறேன் என்றால்

வாசகர்கள் இன்று எழுத்தாளர்களைவிட ஒரு படி மேலே சிந்திக்கிற வர்களாக 

இருக்கிறார்கள்.

-நன்றி : இனிய உதயம் மாத இதழ் 2015 பிப்ரவரி

0000

Post Comment